شرایط تبلور و شیمی کانیایی آتشفشانهای کواترنری محور قروه-بیجار

منطقه قروه- بیجار در شرق استان کردستان و در قسمت شمالی زون سنندج- سیرجان در شمال غرب ایران واقع شده است. سنگ‌های آتشفشانی کواترنری در منطقه دارای ترکیب بازانیت- تفریت تا الیوین بازالت، بازالت و تراکیت می‌باشد. فنوکریست­های تشکیل دهنده عمدتا کلینوپیروکسن، الیوین و پلاژیوکلاز هستند. پلاژیوکلاز به عنوان فاز اصلی زمینه، بهمراه بیوتیت، هورنبلند و آپاتیت کانی‌های فرعی این سنگ‌ها می‌باشند. نتایج حاصل از آنالیز نقطه‌ای کانی‌ها نشان می‌دهد که ترکیب پلاژیوکلازها از نوع اولیگوکلاز تا لابرادوریت در تغییر بوده و منطقه بندی ظریف در آن‌ها دیده می‌شود. آمفیبول‌ از نوع مگنزین‌هاستنگزیت و کلینوپیروکسن منیزیم- کلسیم‌دار بوده و از نوع دیوپسید می‌باشند. الیوین‌ متمایل به قطب منیزیم­دار و از نوع کریزولیت، میکا از نوع فلوگوپیت و کانی های اپک در گروه تیتانومگنتیت قرار گرفته‌اند. بر اساس شیمی آمفیبول و بیوتیت فوگاسیته اکسیژن ماگما در زمان این دو کانی بالا بوده است. بررسی شیمیایی ترکیب کلینوپیروکسن نشان می دهد که سرشت ماگمای سنگ‌های بازالتی آلکالن بوده و در داخل صفحه قاره در محیط کششی ایجاد شده است. دمای ماگما در زمان تبلور کلینوپیروکسن‌ها بین 1150 تا 1200 درجه سانتی‌گراد در فشارهای 5 تا 8 کیلوبار و دمای تبلور پلاژیوکلازها بین 650 تا 900 درجه سانتی‌گراد برآورد شده‌اند.